کد مطلب:315475 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:204
مولود بزرگ
نخستین فرزند پاك بانو ام البنین، سالار بزرگوارمان ابوالفضل العباس (علیه السلام) بود كه با تولدش، مدینه به گل نشست، دنیا پر فروغ گشت و موج شادی، خاندان علوی را فراگرفت. «قمری» تابناك به این خاندان افزوده شده بود و می رفت كه با فضایل و خون خود، نقشی جاودانه بر صفحه ی گیتی بنگارد.
هنگامی كه مژده ی ولادت عباس به امیرالمؤمنین (علیه السلام) داده شد، به خانه شتافت، او را دربرگرفت، باران بوسه بر او فروریخت و مراسم شرعی تولد را درباره ی او اجرا كرد. در گوش راستش اذان و در گوش چپ اقامه گفت. نخستین كلمات، بانگ روحبخش توحید بود كه به وسیله ی پدرش پیشاهنگ ایمان و تقوا در زمین، بر گوشش نشست و سرود جاویدان اسلام، جانش را نواخت: «الله اكبر... لا اله الا الله». این كلمات كه عصاره ی پیام پیامبران و سرود پرهیزگاران است، در اعماق جان عباس جوانه زد، با روحش عجین شد و به درختی بارور از ایمان بدل شد تا آنجا كه در راه باروری همیشگی آن، جان باخت و خونش را به پای آن ریخت. در هفتمین روز تولد نیز بنا به سنت اسلامی، حضرت، سر فرزند را تراشید، همسنگ موهایش، طلا (یا نقره) به فقیران صدقه داد و همان گونه كه نسبت به حسنین (علیهما السلام) عمل كرده بود، گوسفندی به عنوان عقیقه ذبح كرد.
[ صفحه 31]
هنگامی كه مژده ی ولادت عباس به امیرالمؤمنین (علیه السلام) داده شد، به خانه شتافت، او را دربرگرفت، باران بوسه بر او فروریخت و مراسم شرعی تولد را درباره ی او اجرا كرد. در گوش راستش اذان و در گوش چپ اقامه گفت. نخستین كلمات، بانگ روحبخش توحید بود كه به وسیله ی پدرش پیشاهنگ ایمان و تقوا در زمین، بر گوشش نشست و سرود جاویدان اسلام، جانش را نواخت: «الله اكبر... لا اله الا الله». این كلمات كه عصاره ی پیام پیامبران و سرود پرهیزگاران است، در اعماق جان عباس جوانه زد، با روحش عجین شد و به درختی بارور از ایمان بدل شد تا آنجا كه در راه باروری همیشگی آن، جان باخت و خونش را به پای آن ریخت. در هفتمین روز تولد نیز بنا به سنت اسلامی، حضرت، سر فرزند را تراشید، همسنگ موهایش، طلا (یا نقره) به فقیران صدقه داد و همان گونه كه نسبت به حسنین (علیهما السلام) عمل كرده بود، گوسفندی به عنوان عقیقه ذبح كرد.
[ صفحه 31]